Może zacznę od pszczół. Jestem oczywiście za tym, żeby pszczół było jak najwięcej. Krzywdy stworzonkom nie robię. W trudniejszych momentach dokarmiam zmarźnięte bidule miodkiem (jeśli mam) lub przynajmniej roztworem cukru, żeby pokrzepić.
Kilka lat temu sąsiad za płotem zbudował ogromny domek dla murarek. Faktycznie, latało ich wtedy sporo i niosły pożytek nam wszystkim. W którymś momencie jednak chyba wiatr rozsypał trzcinki. Leżały sobie dłuższy czas na ziemi; pszczółkom to nie przeszkadzało, nadal ich było sporo. Sąsiadowi jednak coś nie podpasowały, domek został zdemontowany. Stanął kurnik (to w innych postach opisywałam), ale chyba się znudził, bo w tym roku kur już nie ma. W ubiegłym roku stanął za to ul. Tak mniej więcej 20 m od naszego domu. Od sąsiada mniej więcej podobnie. W koło jest jeszcze kilka innych domów, w końcu mieszkamy na osiedlu domków jednorodzinnych.
I tu mała dygresja. Gdy byłyśmy małe, to po sąsiedzku również były zakładane ule. Kilka razy z rzędu przyglądałam się przez płot zasiedlaniu ula. Ciekawiło mnie to strasznie. Co usłyszałam i zobaczyłam pamiętam do tej pory.
Któregoś pięknego dnia miałyśmy z Skorką szlaban na wyjście na dwór. Siedziałyśmy w swoim pokoju, przy otwartym oknie, gdy nagle poderwał nas ogromny wrzas biegnących naszych koleżanek i kolegów. Wbiegli do naszej klatki, rodzice i sąsiedzi wybiegli, mnie tato przegonił do mieszkania. Okazało się, że przy którymś kolejnym ulu coś nie poszło, i pszczoły zamiast wędrować do ula zaatakowały bawiące się w pobliżu dzieci. W efekcie nasze koleżanki spędziły około tygodnia w szpitalu. Chłopakom się jakoś upiekło i byli tylko trochę pogryzieni, bo szybko uciekli, a pszczoły atakowały głównie głowy i wplątywały się w długie włosy dziewczyn.
No i teraz mam trzy ule za płotem. Dwa tygodnie temu pszczoły się roiły. W tę niedzielę również, przy czym rój wylądował w krzaku obok i tak sobie siedział do wieczora.
Osy. To tak krótko. W zeszłym roku ściągnęłam pięć gniazd, właściwie gniazdek, bo nie większych niż na 20 komórek. W tym roku, tylko w niedzielę, namierzyliśmy trzy. Z czego jedno, całkiem urocze:
Zaś szerszenie... znowu nam obgryzają jesion. Jak je zniechęcić?
Na zakończenie, już w innym temacie. Dzisiaj zjadłam pierwszą tegoroczną poziomkę:
Ten wrzask do dzisiaj mi brzmi w uszach, Siorko. A w oczach stoi Bronka P. wyczesująca dziewczynom pszczoły z włosów. Zasadniczo, jeśli nie zdarzy się niespodziewane, ule w sąsiedztwie to tylko pożytek, no ale zawsze jest ten niepokój o dzieci...
OdpowiedzUsuńA poziomek Ci zazdroszczę. Żadna z moich nie ma nawet kwiatka.