Kosopleciny

Noc kupały za nami. Piękne, różowo-pomarańczowe zachody słońca, gwieździste, choć z chmurami noce. Taki jest środek roku i początek kalendarzowego lata w naszych stronach. Ciepło, momenatami za ciepło.
To też czas, gdy młodsza ratolośl domagała się większej atencji, dlatego z najbliższą rodziną zorganizowaliśmy święto tylko dla niej. Z jednej strony to czas skończenia pierwszej edukacji szkolnej, nauki pisania, czytania i liczenia. Z drugiej: dotasta nam dziewczyna, domaga się już zauważenia na świecie. Koleżanki mają komunie, niby święte, a szeregu komercyjnych zachowań nie rozumiem. Ale nie moja to broszka. Zaś z Poli uroczystości zrobiliśmy mały powrót do korzeni.

Podobno oniegdaj chłopięta w tym wieku mieli postrzyżyzny, co było symbolicznym przejściem spod sukienki mamy, pod opiekę taty. A dziewczęta? Nic o tym nie było słychać. Tradycje słowiańskie są wplecione w święta katolickie, wypaczone, odatrte ze znaczenia, jakie kiedyś miały. Ciekawe, że gdy zaczęłam samodzielnie prowadzić dom, później ogród, to zaczęłam odkrywać powiązania tradycyjnych zachowań z następstwem pór roku, z pracami, które się w danym momencie powinno wykonywać. Powinnam to kiedyś gdzieś pospisywać. Może tutaj? Przy okazji.

Jakieś 25 lat temu mojej młodszej siostrze chcieliśmy zrobić Kosopleciny. Nic z tego wtedy nie wyszło, bo wypadek komunikacyjny poprzestawiał życie kilku osobom. Dana** nie miała uroczystości 'przejścia' między światem dziecięcym a trochę starszym. W tym roku Pola dotarła do tego etapu w życiu, że w sam raz to był moment, aby taką uroczystość zorganizować. Pola się nawet przejęła i pomysł przyjęła z entuzjazmem. Aby nie było to tylko zaplecenie warkoczyka, jak co dzień rano robimy, to od kilku dni Pola szkoliła się z ziół, które można znaleźć w naszym ogródku. Dzisiaj miała je pozbierać, wszystkie ponazywać i powiedzieć mniej więcej, do czego służą (oj, to gorzej, ale popracujemy jeszcze nad tym). Potem zebrane kwiaty i zioła miała wplecione w warkocz i tak w nim chodziła do wieczora. Potem powiedziałam jeszcze, że może je pod poduszkę włożyć, to może jej się przyszły mąż przyśni (to tak pod wpływem słuchowiska 'Lato muminków' z 1978 r.). Wyśmiała mnie.

W każdym razie dzień spędziliśmy rodzinnie, trochę w domu, trochę w ogrodzie.
A Poli warkocz z lawendą, poziomką, lnem, szałwią, kocimiętką, tymiankiem, oregano, miętą i jeszcze kilkoma roślinkami wygląda tak:

* Kosa - czyli warkocz.
** Z którejś z książek o słowiańszczyźnie zapamiętałam tłumaczenie, choć może raczej domysły: 'Oj, da Dana, szi di ridi' jako 'Ona działa (Dana - to jakaś bogini słowiańska), rzeczkę tworzy'. Tak mi się zapamiętało.