Kidy się człowiek czuje bogaty...

...no kiedy?
Dzisiaj trochę luzu. Dzieci wysłane na wakacje z dziadkami. Dzień bez planów i przymusu do czegokolwiek. Fajny.
Nie znaczy to jednak, że nic nie robię. Dziubię. Lubię dziubać.
Odziubałam czerwoną porzeczkę. Mam nieduży krzaczek, który rośnie pod wiśnią, trochę w cieniu, więc za duży raczej nie będzie. W tym roku wyszło ok. 0,6 kg owoców. Wystarczyło na 4 małe słoiczki galaretki.  I więcej chyba nie trzeba. Jest się czym radować, porzeczkę bardzo lubię, ale słodkości już nie, zaś Łu trochę galaretki omija. W sumie się nie dziwię. W zeszłym roku zrobiłam również jakieś słoiczki ze swojej - wyszły pięknie. Potem kupiłam kilogram czy dwa i tu porażka. Nie ścięły się zupełnie. Nie wiem czemu.

W każdym razie zebrałam też trochę wiśni. Za wcześnie jest, ale niedługo można się spodziewać nalotu szpaków, który może zniweczyć nadzieję na jakiekolwiek własne przetwory z moich dwóch małych wisienek. Dlatego może lepiej po troszeczku szybciej, niż gdy będzie już za późno? W każdym razie kilogram wiśni nazbierany. Z tego kilograma puściło pół litra soku, który zawekowałam w butelce w korku na sprzężynie. I mam.

Napisałam jeszcze na lokalnej grupie pytanie, gdzie można kupić maliny. I można. W zawrotnej cenie 12 zł za kilogram. Planowałam 3 kg i zastanawiałam się, czy mi 100 zł wystarczy. Wystarczy na 5 kg. U lokalnego rolnika, który ma dobre opinie, jeśli chodzi o jakość. I niedługo będą wiśnie (6 zł) ogórki, są już ziemniaki młode i czosnek. Będą śliwki, brzoskwinie.

A mi skarbiec przetworów rośnie i czuję się bogata jak nigdy. Tym bardziej, że zdobytym namiarem już się mogłam podzielić, a przecież nic to nie kosztowało.