...pisze o trudnościach młodszego rodzeństwa, gdy starsze ma telefon: http://matkasingielka.pl/zycie-w-cytatach-55/
Wczoraj miałam rozmowę w tym samym temacie. Mi (lat 15, ma smartfona od jakichś 2-3 lat). Po miała telefon do dzwonienia najpierw po Miłku (zgubiła), potem drugi od dziadka (zostawiła w pociągu wracając z wakacji). W każdym razie pozbyła się i jest wielki szloch, że 'Miłosz ma, a ja nie!'.
Zatem zaczęła zbierać pieniążki. Zbiera już ponad rok. Trochę powydawała, ale w międzyczasie:
- "To ja będę zbierać na komputer".
- "Dobra, to zbieraj".
- "Będę miała swój, jak Miłosz."
...
- "To ja będę zbierać na działkę, kupię sobie koło was to będę blisko mieszkać".
- "Super! Zbieraj na działkę. Masz już aż na 3 metry."
- "To nazbieram akurat jak będę dorosła."
- "Świetnie."
...
- "Mamo, a ja bym chciała pojechać z tobą na wycieczkę do Japonii. Pojedziemy?"
- "Jak nazbierasz, to pojedziemy. W tym tempie, to uzbierałabyś tak gdzieś, jak będziesz miała 16 lat."
- "O, to ja będę zbierać na wycieczkę, ale pojedziesz ze mną?"
- "Pewnie!"
I wczoraj:
- "W zasadzie to mam już na telefon". - no fakt, na jakiś bylejaki to ma - "ale kiedyś byście mi kupili?"
- "Tak kochanie, kiedyś dostaniesz telefon, a gdybyś sobie kupiła teraz, to i tak nie pozwolilibyśmy używać".
- "Aha, to ja jednak będę zbierać na tą wycieczkę."
A mnie się przypomniało nasze dzieciństwo. Ja byłam paskudna i zgarniałam do siebie wszystko w zasięgu swoich pazernych łapek na zasadzie 'co twoje to moje, co moje - nie rusz'. Za to Ty potrafiłaś coś zabrać i ukryć, albo zniszczyć. Pamiętam, jaki mnie żal ścisnął kiedyś, jak w ramach zemsty podarłaś taki jeden obrazek, który w pocie czoła wycieniowałam różnokolorowymi kredkami i z którego byłam dumna.
OdpowiedzUsuńA Ty masz jakieś tego typu wspomnienia?
Tak. Że zniszczyłam jakieś ubranko dla lalki, które dla mnie zrobiłaś. Tzn. dla lalki. A zrobiłam tak dlatego, że zagroziłaś, że 'jak się nie będę ciebie słuchać, to mi zabierzesz'. Postarałam się, żebyś mi nie zabrała przypadkiem. :)
OdpowiedzUsuńAha, to ja właśnie takie rzeczy kojarzę - że niszczyłaś, żeby mi utrącić argumenty. Chyba byłam złą siostrą...
UsuńNie patrz tak na to. Minęło ponad 35 lat a my ciągle się lubimy. To jednak tak źle nie było.
OdpowiedzUsuńNie no, TERAZ sie lubimy. WTEDY bywalo roznie... ;)
OdpowiedzUsuńEee? To że się gryzłyśmy, czy biłyśmy, czy że uciekałaś młodszej siotrze albo ją śledziłaś, to jeszcze nie są oznaki, że się nie lubiłyśmy. Ja np. teraz obserwuję na Po i Mi, że tłuką się ile wlezie, dokuczają sobie, ale jak jednego nie ma to drugie nieszczęśliwe, że nie ma komu dokuczać.
OdpowiedzUsuńKiedyś odebrałam miłosza po tygodniowej wycieczce. Wracamy do domu i słyszę:
- O! Pola jest. Będę miał komu dokuczać!.
Żebyś słyszała, jaka radość z tego stwierdzenia biła. Choć mam wrażenie, że z tej mojej dwójki to Pola więcej ma radości z wyżywania się na bracie.